Birçoğumuz sokakta veya her an kendi kendine konuşan veya gülen insanlara enteresanmış gibi gözler ile bakarız, aslında bunu kendimizd biliyoruz ki hatta kendimizde bazen yaşıyoruz, tamamen doğal bir davranış şekli olduğunu biliyoruz. Nedense başka insanlara kendimizi üstün tanımlama gayretine kapılıp sanki kendimiz kafamızı dinlerken aklımıza gelen geçmiş bir olayı hatırlayınca gülmüyormuşuz gibi.
Kendi kendine gülmek veya konuşmak aslında bir anormallik değildir, anormal olan robotluktur, insan kendisiyle barışık olmalıdır bazı şeyleri kendisiyle paylaşmalıdır. Bir çoğumuz geçmişteki yaşadıklarını gözönünden geçirirken bir çok hatasını keşfetmiştir.
Bir insan kendi kendine gülüyorsa ona aptal, deli vb. gibi düşünerek bakmak çok yanlıştır. Bugüne kadar hep yanımızdaki insanlara bunun yanlış olduğunu hissettirerek olaya baktık, fakat şimdikten sonra artık onun normal bir davranış olduğu gözüyle bakmalıyız, bi nevi zararın neresinden dönersen kârdır anlamıyla bakacağız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder